کروموزوم 21 اضافی، توانایی یا محدودیت؟
ماه اکتبر به افزایش آگاهی پیرامون سندرم داون اختصاص داده شده است. کشورهای شرکت‌کننده در این حرکت به اطلاع‌رسانی درباره‌ی این بیماری و ارتقای جایگاه افراد بیمار می‌پردازند. در این ماه روی توانایی‌های افراد مبتلا به سندرم داون تمرکز می‌شود نه ناتوانی‌‌ها و محدودیت‌هایی که با آن مواجه هستند.
سندرم داون شایع‌ترین بیماری کروموزومی شناخته‌شده است که در اثر حضور یک کروموزوم 21 اضافی در سلول‌ها ایجاد می‌شود. هر سال حدود شش هزار کودک با این سندرم به‌دنیا می‌آیند. احتمال تولد فرزند مبتلا به سندرم داون با افزایش سن مادر افزایش می‌یابد. این سندرم با تأخیر در رشد و نمو، ویژگی‌های چهره‌ای خاص و ناتوانی ذهنی همراه است؛ در واقع میانگین ضریب هوشی یک فرد بزرگسال مبتلا به سندرم داون با یک فرد 8 ساله برابر است.
حقایقی درباره‌ی سندرم داون:
- در زمان‌های قدیم نوزادان مبتلا به سندرم داون کشته یا ترک می‌شدند. حتی امروزه نیز شاهد طرد شدن این افراد در خیلی از جوامع هستیم ولی با این حال جهت‌گیری اکثر کشورها به سمت درک بهتر این بیماری و فراهم کردن شرایط بهتر برای این افراد است.
- این سندرم هیچ ارتباطی به نژاد، ملیت، جایگاه اجتماعی‌‌ـ‌اقتصادی، مذهب یا هر گونه رفتار پدر و مادر در دوران بارداری ندارد. زنان باردار با انجام آزمایش‌های تشخیصی در دوران بارداری می‌توانند از ابتلای جنین خود به سندرم داون اطلاع یابند.
- سه نوع سندرم داون تاکنون شناخته شده است. تریزومی 21 شایع‌ترین نوع بیماری است. جابه‌جایی کروموزومی و موزائیسم حدود پنج درصد موارد را شامل می‌شوند.
- تأکید بر تحصیل، فراهم کردن فضایی دوستانه و محرک در خانه و ارتقای کیفیت بهداشت و سلامت برای افراد مبتلا به سندرم داون شرایطی را فراهم کرده تا یک زندگی طولانی و پویا داشته باشند.
- افراد مبتلا به سندرم داون امروزه از طول عمر بیشتری برخوردار هستند. حدود سال 1983، میانگین طول عمر فرد مبتلا به سندرم داون 25 سال بود. افزایش قابل توجه در طول عمر این افراد مدیون پایان دوره‌ی غیرانسانی حبس یا نگه‌داری آن‌ها در مکان‌هایی جدا و انفرادی است.
یادمان باشد که علی‌رغم مشکلات زیاد ناشی از کروموزوم 21 اضافی، کودکان مبتلا به این سندرم کودکانی دوست‌داشتنی هستند که به توجه و حمایت ما نیاز دارند.
برچسب ها:
منابع: