ویروس اچ پی وی (HPV) چیست؟

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یا ویروس اچ پی وی (HPV) ویروسی است که باعث سرطان سرویکس و زگیل های تناسلی می شود. HPV ها ویروس های DNAدار دو رشته ای حلقوی کوچک با 8 ژن کد کننده پروتئین های ویروسی و متعلق به خانواده papillomavirusهستند. این گروه از ویروس ها بسیار بزرگ و متنوع بوده که در مهره داران، پستانداران و پرندگان یافت شده که سلول های اپیتلیال پایه پوست و غشای مخاطی را آلوده کرده و عامل ایجاد طیف وسیعی از بیماری ها از ضایعات خوش خیم تا تومور های تهاجمی هستند. طولانی شدن عفونت با بعضی از انواع HPV می تواند منجر به سرطان سرویکس شده و تقریباً علت اصلی سرطان دهانه رحم می باشد. همچنین انواع دیگری از سرطان ‌ها مثل: سرطان مقعد، پنیس (آلت تناسلی مذکر)، واژن، و ناحیه خلفی حلق (حلق دهانی) با عفونت HPV مرتبط هستند. این ویروس ها قادرند از طریق تماس پوست با پوست یا مخاط با مخاط از فردی به فرد دیگر منتقل شده و به واسطه زخم پوستی یا مخاطی وارد بدن شوند. شایع ترین راه انتقال عفونت HPV از راه جنسی(STDs) است، اگرچه معمولاً توسط سیستم ایمنی بدن بهبود می یابد. در سراسر جهان، خطر ابتلا به HPV آن هم حداقل یک بار در طول زندگی در زنان و مردان 50٪ است. نقش HPV در ایجاد سرطان، نه تنها در سرطان دهانه رحم، بلکه در انواع دیگر نئوپلاسم ها به طور گسترده ای مورد مطالعه قرار گرفته است. تا به امروز بیش از 150 نوع از ویروس اچ پی وی (HPV) بر اساس توالی ژنتیکی پروتئین کپسید خارجی L1 شناسایی شده که حدود 40 نوع آن‌ ها سلول‌ های اپی‌تلیال ناحیه تناسلی را آلوده می ‌کنند و در پنج گروه  α, β, γ, μ, νطبقه شده اند، اما نوع 16 و 18 مهم ترین سویه های این ویروس در ایجاد سرطان دهانه رحم هستند.

نحوه انتقال ویروس اچ پی وی (HPV)

HPV از طریق تماس مستقیم، اغلب از طریق رابطه جنسی یا رابطه جنسی دهانی با فرد آلوده منتقل می شود. عفونت HPV دستگاه تناسلی ممکن است از طریق راه های غیرجنسی نیز منتقل شود، راه های غیر جنسی انتقال HPV دستگاه تناسلی عمدتا از طریق انتقال از مادر باردار به نوزاد تازه متولد شده در زمان تولد است. در این حالت ویروس قادر است از طریق پدر یا مادر به فرزندان منتقل شود. اصلی ترین روش انتقال، از طریق مادر باردار در دوران بارداری یا زایمان یا از طریق تخمک یا اسپرم آلوده در زمان لقاح می باشد.

ویروس اچ پی وی (HPV) بر اساس ارتباط اپیدمیولوژیک با سرطان دهانه رحم به دو گروه کم خطر و پر خطر طبقه بندی می شوند:

گروه کم خطر: HPV 6 و HPV 11 انواع کم خطر HPV هستند. آنها تقریباً 90 درصد با زگیل تناسلی مرتبطند. HPV11 می تواند باعث تغییر در دهانه رحم شود. زگیل های تناسلی به شکل برجستگی ها یا ضایعات بر روی دستگاه تناسلی چند هفته یا چند ماه پس از رابطه با یک شریک جنسی که HPV دارد، ظاهر می شوند و باعث ایجاد بیماری های جدی از جمله سرطان نمی شوند.

گروه پر خطر: گروه پر خطر یا آنکوژن (به عنوان مثال انواع HPV 16، 18، 31، 33 و 45( بیشتر با سرطان دهانه رحم مرتبط هستند. نوع 16 علت تقریباً 50٪ سرطان های دهانه رحم در سراسر جهان است و انواع 16 و 18 با هم حدود 70٪ سرطان های دهانه رحم را تشکیل می دهند. عفونت با نوع HPV پرخطر برای توسعه سرطان دهانه رحم ضروری تلقی می شود، اما به خودی خود برای ایجاد سرطان کافی نیست. اکثر زنان مبتلا به عفونت ویروس اچ پی وی (HPV) به سرطان مبتلا نمی شوند. بیشتر این ویروس ها فاقد علائم بوده و بدن آنها را حذف می کند. تیپ‌های ۴۵ و ۳۱ حدود ۱۰- ۵ درصد از سرطان های سرویکس را باعث می شوند.

علائم ابتلا به ویروس اچ پی وی (HPV)

سرطان

HPV تقریباً در همه سرطان های دهانه رحم عامل اصلی است. سرطان ناشی از ویروس اچ پی وی (HPV) درمردان بسیار نادر است.این ویروس عمدتاً توضیح دهنده بیشتر سرطان های واژن، آلت تناسلی و مقعد است. سرطان های دهان و حلق ناشی از HPV در حال افزایش است و تخمین زده می شود که این ویروس می تواند 30 تا 50 درصد از این نوع سرطان ها را ایجاد کند. سرطان دهانه رحم دومین سرطان شایع در زنان در سراسر جهان است و 4 درصد از کل سرطان ها را تشکیل می دهد. داشتن انواع خاصی از HPV می تواند خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را افزایش دهد. این نوع سرطان اغلب تا زمانی که شروع به گسترش نکند، علائمی ایجاد نخواهد کرد. به محض گسترش سرطان، می تواند علائمی داشته باشد از جمله:

• خونریزی غیرطبیعی از واژن یا خونریزی که به دلیل قاعدگی نیست
• ترشحات واژن، که ممکن است حاوی خون باشد
• درد در هنگام رابطه جنسی

 زگیل های پوستی نیز مانند زگیل های تناسلی توسط ویروس اچ پی وی (HPV) ایجاد می شوند. زیرگروه های ویروسی که عامل زگیل هستند، سرطان ایجاد نمی کنند، اما وجود زگیل های تناسلی احتمالاً نشانگر قرار گرفتن در معرض سایر زیرگروه های HPV از جمله آنکوژن ها است. در بیشتر موارد، سیستم ایمنی بدن قبل از ایجاد زگیل، عفونت HPV را شکست می دهد. اما هنگامی که زگیل ظاهر می شود، بسته به نوع HPV در شکل ظاهری متفاوت است و گاهی اوقات، زگیلها ممکن است هفته ها، ماه ها یا حتی سال ها بعد ظاهر شوند. نوع زگیل موجود معمولاً به نوع HPV شما بستگی دارد، برخی عارضه های HPV عبارتند از:

زگیل

زگیل ناحیه تناسلی: اینها به صورت ضایعات تخت یا برجستگی های کوچک هستند که در زنان، این زگیل های تناسلی بیشتر در مجرای تناسلی دیده می شوند اما می توانند در نزدیکی مقعد، گردن رحم یا واژن نیز ظاهر شوند. در مردان، زگیل های تناسلی در آلت تناسلی و بیضه یا اطراف مقعد ظاهر می شوند. زگیل های تناسلی به ندرت باعث ناراحتی یا درد می شوند، اگرچه ممکن است خارش داشته باشند یا احساس حساسیت کنند.

زگیل ‌های نواحی مخاطی غیر تناسلی: ویروس های‌ HPV می‌ توانند باعث بروز زگیل‌ در دهان، زبان و حنجره (پاپیلومای تنفسی) شوند که ناشی از ارتباط جنسی دهانی می ‌باشند.

زگیل های معمولی یا غیر تناسلی: زگیل های معمولی به صورت برجستگی هایی زمخت و برجسته ظاهر شده که معمولاً روی دست ها و انگشتان دیده می شوند. در بیشتر موارد، زگیل های معمولی به سادگی ناخوشایند هستند، اما ممکن است دردناک یا مستعد آسیب یا خونریزی باشند.

میخچه کف پا: زگیل های کف پا سخت و دانه ای هستند که معمولاً روی پاشنه پای افراد ظاهر می شوند. این زگیل ها ممکن است باعث ناراحتی شوند.

زگیل های تخت: زگیل های تخت ضایعاتی با سطح صاف و کمی برجسته هستند. آنها می توانند در هر نقطه از بدن ظاهر شوند، اما کودکان معمولاً آنها را روی صورت و مردان بیشتر در ناحیه ریش و زنان در پا این علائم را نشان می دهند.